گندزدایی بخش مهمی از فرایند تصفیه آب آشامیدنی است و در بسیاری از نقاط جهان کلر (به شکل گاز کلر، هیپوکلریت و... ) به عنوان عامل ضد عفونی کننده و گند زدا برای تصفیه آب آشامیدنی به کار گرفته می شود.کلر افزوده شده علاوه بر گند زدایی نمونه، حفظ سلامت آب در فرایند توزیع آب در شبکه را نیز بر عهده دارد. به همین جهت همواره مقداری از کلر به شکل کلرباقی مانده (کلر آزاد) در نمونه وجود خواهد داشت تا در صورت ورود هر گونه آلاینده میکروبی ثانویه به آب، سریعا توسط کلر باقی مانده حذف گردد. بر اساس استاندارد های موجود میزان کلر باقی مانده می بایست بین 0.5 تا 1 ppm باشد. مسئله مهم در به کارگیری کلر، تزریق مقدار کافی و مناسب این ماده به آب آشامیدنی است. تمامی آب های سطحی حاوی مقادیر متغیر ازهیومیک اسیدها می باشند، و از آنجایی که بیشتر فرایندهای تصفیه آب آشامیدنی قادر به حذف کامل ترکیبات آلی نیستند، این مواد در مرحله گندزدایی با کلر وارد واکنش شده و سبب ایـجاد ترکیبات تری هالومتان (THM) می شوند. این ترکیـبات کهdisinfection by-product (DBP) نیز نامیده می شوند به شدت سرطان زا بوده و از تولید آنها باید اجتناب شود. به همین جهت نصب سیستم های انلاین برای پایش مداوم غلظت کلر باقی مانده در آب الزامی است. روش آمپرومتری و روش فتومتری از روش های رایج در اندازه گیری کلر باقی مانده به شمار می رود.