کلروفرم

تاریخچه کلروفرم:

کلروفرم توسط سه محقق مستقل از یکدیگر کشف شد. کلروفرم در سال 1831 توسط شیمیدان فرانسوی اوژن Soubeiran کشف شد که آن را از استون و همچنین اتانول از طریق اثر پودر سفیدکننده کلر(هیپوکلریت کلسیم) تولید نمود. پزشک آمریکایی ساموئل گوتری نیز این ترکیب را تولید کرد. به‌طور مستقل، Justus فون Liebig نیز به همین ترکیب دست یافت.

موارد مصرف استفاده و کاربرد کلروفرم:

• کلروفرم یکی از بهترین حلال‌های آلکالوئیدها در فرم پایه آنهاست. بنابراین، از این ماده جهت استخراج آلکالوئیدها از مواد گیاهی در صنایع داروسازی استفاده می‌شود.
• این ماده در فرمولاسیون دامپزشکی جهت کنترل عفونت کرم پیچی شکل screw worm در حیوانات خانگی و دام مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• از کلروفرم به عنوان یک معرف یا شناساگر آزمایشگاهی جهت تشخیص آمین‌های اولیه، برمیدها bromides و یدیدها iodides استفاده می‌شود.
• کلروفرم به عنوان رسانه انتقال حرارت در کپسول‌های آتش نشانی مورد استفاده قرار می‌گیرد، به طوری که دمای تتراکلرید کربن را پایین می‌آورد.
• همچنین به عنوان حلال صنعتی برای چربی، واکس، رزین، روغن، گریس، چسب، در عکاسی و خشک شویی استفاده می‌شود.
• از آنجا که استنشاق کلروفرم موجب خواب آلودگی می‌شود، اغلب توسط افراد جهت به خواب رفتن بدون نسخه‌ی پزشک مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع، از نظر پزشکان استفاده از کلروفرم جهت خوابیدن خطرناک است.
• در ساخت موادی مانند وینیل کلراید و پیشران های آئروسل aerosol propellants به کار می رود.
• در تولید موادی هم چون سیکلوپروپان و تترافلورواتان tetrafluoroethene که در تولید تفلون پلیمر نچسب یک واسطه است، به کار می رود.

خطرات و نکات ایمنی کلروفرم:

کلروفرم بعد از خوردن، استنشاق به وسیله ی پستانداران یا تماس پوستی به خوبی جذب، متابولیزه و به سرعت حذف می شود. اگر به طور تصادفی درون چشم ها پاشیده شود موجب سوزش چشم ها می شود. تماس طولانی مدت این ماده با پوست باعث به وجود آمدن زخم ناشی از چربی زدایی می شود.

از دیگر عوارض آن سرکوبی سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که در نهایت کمای عمیق و سرکوبی مرکز تنفسی را به دنبال دارد. هضم کلروفرم موجب بروز علائمی مشابه با اثرات ناشی از استنشاق آن می شود. بلع آن به مقدار 7.5 گرم بیماری جدی را به وجود می آورد.